Test-pierwsza polska grupa hard-rockowa

Użycie sformułowania "pierwszy zespół hard rockowy w Polsce", w przypadku omawianej tu grupy, nie podlega najmniejszej dyskusji. Jest jednocześnie potwierdzeniem ubogiego zaplecza muzyki rockowej w Polsce w tamtych latach. Bo gdy spojrzymy na datę wydania tego wspaniałego albumu (1974) i sięgniemy dla porównania, po wydawnictwa ówczesnego okresu, z tak zwanego"świata", powyższy wniosek nasuwa się sam. Wpływ na to (co podkreślam na mej stronie kolejny raz) miało wiele czynników. Jednym z istotniejszych, była ówczesna sytuacja społeczno~polityczna. Dziwi mnie do dziś, nikłe zainteresowanie ze strony ówczesnej publiczności, gatunkiem muzyki, który obecnie (2003) jest gloryfikowany przez wielu słuchaczy, wbrew, czasami żenującemu poziomowi grup hard~heavy~itd~rockowych. Wprawdzie w wielu publikacjach podkreśla się również dominację muzyki disco (dla nie wtajemniczonych, coś w rodzaju obecnej dance), moim skromnym zdaniem wpływ miało ... "z~genesis~owanie" promowanej muzyki (przy całym moim szacunku dla twórczości tej grupy) w Polsce w"niszowej trójce" (przy calym szacunku, do tego, co robiła). A może jest to odwieczny problem ogólnej natury, w naszym kraju. Albo"wspaniały" dramat, albo komedia z z a ł o ż e n i a "beznadziejna, prosta, banalna" itp. Chyba jednak odbiegłem za daleko od tematu podstawowego. Powróćmy więc do Testu. Lekcja jest lekcją, nie powinna nadmiernie odbiegać od ogólnie przyjętego standardu. Twórczość grupy Test, można podzielić na dwa okresy. Pierwszy trwający od momentu powstania grupy, a było to wiosną 1971 roku, do wiosny 1972. Wtedy to, po kilku zmianach personalnych zespół wzbogaca się o nowego gitarzystę Dariusza Kozakiewicza i zmienia radykalnie styl wykonywanej muzyki. Za koniec działalności zespołu należy przyjąć jesień 1976 roku, kiedy to Test zagrał ostatni koncert w "Stodole"(Warszawa).
   Założycielami Testu byli członkowie grupy ABC:
                                                                               Mikołajczyk Andrzej - p, org
                                                                  (ex-ABC, Polanie, Drumlersi,Tarpany, My)                                                                             Michalski Aleksander - ts, bs, fl
                                                                   (ex-ABC, Drumlersi, Tapany, Bardowie)                                                                                Gąssowski Wojciech - voc
                                                    (ex-ABC, Polanie,Tajfuny, Chochoły, Czerwono-Czarni)
                                                                                     Zespół uzpełnili:                                                                                                                        Tomasz Dziubiński - g
                      (ex-Wandepol, Kanon Rytm, Badowie, Tarpany, My, Polne Kwiaty, Trubadurzy, Rock-Hall)                                                                                Bogdan Gorbaczyński - bg
                                                                                  (ex-Pięciu, Dzikusy)                                                                                   Ryszard Gromek - dr
                                                            (ex-Wiatrki, Bizony, Kwartet Warszawski) W tym sładzie grupa wykonuje pierwsze koncerty (debiut w "Stodole") i nagrywa pierwsze piosenki. Ten okres działalności
grupy, zdominowany jest repertuarem w stylu pop i przynosi wielkie przeboje: "Antonina"[3] i "Do zobaczenia"[3]. Płytowy dorobek grupy był raczej skromny. Oprócz pięciu pocztówek dżwiękowych wydanych przez Ruch ("Sam sobie żeglarzem" [2,3],"Antonina"[3], "Pójdę z tobą w świat daleki"[3], "Do zobaczenia"[3], "Masz wszysko to, co trzeba mieć"), Polskie Nagrania"uraczyły" nas jedym singlem (SP-417 Muza,1971 "Sam sobie żeglarzem /Do zobaczenia"[2,3]) oraz tzw. "czwórką" na której znalazły się prawie wszytkie wyżej wymienione piosenki (N--0679, Pronit, 1971).

Pragnę jednak zwrócić uwagę na jedną z piosenek, która odbiegała znacznie od pozostałego repertuaru. Mam na myśli "Sam
sobie żeglarzem". Nie jest to utwór hard-rockowy. Nie jest też zwykłą, prostą piosenką, charakterystyczną dla pierwszego
okresu twórczości zespołu. Jest ona dowodem, że wśród muzyków, pojawiła się chęć grania muzyki bardziej skomplikowanej (proponuję porównć ją do nagranej póżniej "Livin' in sin"[1,2]). Początek 1972 roku przynosi znaczne zmiany w karierze grupy.
Od zespołu odchodzi T.Dziubiński. Jego miejsce zajmuje: Dariusz Kozakiewicz-g (ex Breakout, Pięciu, Fatum). PSJ  (Polskie
Stowarzyszenie Jazzowe) staje się opiekunem grupy. W maju 1972 roku zespół nagrywa (na własny koszt!) "Smoke on the
water"[1,2] - z rep.Deep Purple, "Livin' in sin"[1,2] - z rep.Skin Alley oraz "Shall be released". Dwa pierwsze utwory wchodzą
na Listę Przebojów Rozgłośni Harcerskiej. W tym samym czasie w roku 1972, nagrane zostają  kolejne utwory, tym razem
kompozycje członków zespołu:"Żółw na Galapagos"[1,2], "Świat jaki jest"[2,3] (z wstępem na gitarze w stylu C.Santany;
wydan na pocztówce dżwiękowej przez Ruch), "Na twojej dłoni","Wybij sobie z głowy"[1,2] (aranżacyjnie bardzo podobny
do zinterpretowanego przez grupę utworu  Smoke on the water; utwór wydany przez Ruch na pocztówce dżwiękowej), "Po
horyzontu kres"[1,2] (wspaniały bluesrock). W tym czasie grupa koncertuje, bierze udział  w sztuce "Dziś straszy", wspomaga
Halinę Frąckowiak (LP"Idę"). Jednocześnie w zespole dochodzi do ciągłych zmian personalnych. Trzon zespołu stanowli Gąssowski i  Kozakiewicz. Pod koniec 1973 roku ustala się skład z:                                                                                Tadeuszem Kłoczewiakiem - bg
                                              (ex-zesp.Stana Borysa, Daniela, Jej Gitarzyści, Portrty, Klub Pickwicka)
                                                                                                     i                                                                                     Henrykiem Tomalą - dr
                                                                                    (ex-Sygnały, Grupa 74) To właśnie Ci muzycy nagrywają (kwiecień 1974) ten wspaniały longplay, który być może z powodów o których pisałem na
początku strony, przechodzi bez większego echa. Na tle wspaniale grającej sekcji rytmicznej, dominująca, ale nie do przesady
"ostra" gitara Kozakiewcza i przenikliwy głos Gąssowskiego. Gdy skupimy się na fragmentach instrumentalnych
poszczególnych utworów, zachwyca nas technika, umiar i swoboda gry Kozakiewcza. Pełna "odnośników" do gry "wielkich"
(Hendrix, Page, Clapton). Choć również pełna ... jego. Bo czy możliwe jest zagranie tak przejmującej solówki jak w utworze
"Testament", będąc jedynie odtwórcą "majors" ?  To co z tego że jest ... ckliwa ! Czy to co Allman i Clapton zagrali w "Layla"
nie jest ckliwe?! Tym którym  taki styl nie odpowiada proponuję przysłuchać się gitarowym dokonaniom w "Gdy gaśnie w nas
płomień" czy " W pogoni dnia". Temu ostatniemu utworowi dodaje drobnego "smaczku", ciche nucenie w tle przez jedngo z
muzyków. Nie mogę pominąć tu również udziału Krzysztofa Sadowskiego, który"okrasił" niektóre utwory swą wspaniałą grą
na orgnach Hammonda. Najbardziej znanym utworem z płyty jest "Przygoda bez miłości", muzycznie, najbliższa dokonaniom Status Quo. Na zakończenie, by podsumować działalność Testu, posłużę się fragmentem tekstu pierwszej piosenki   z longplay'a-"Płyń po prąd":
   Żle jest
                                                                                      Tym co płyną pod prąd
                                                                                             Z prądem lżej.
                                                                                                  Żle jest
                                                                                      Tym co płyną pod prąd
                                                                                              Lecz Ty, płyń.