Felt - Czarna Perła Muzyki Rockowej lat 70

Jedna z najpiękniejszych (moim zdaniem) płyt jakie pojawiły się na rynku muzycznym. Po raz pierwszy światło dzienne ujrzała dzięki
wytwórni Nasco w 1971 roku. Niewiele wiadomo było, na temat grupy Felt. Pochodziła z Alabamy. Jest to jej jedyny album. Liderem
grupy był Myke Jackson, który później nagrał album solowy LP "NeonDreams" Mychael (1978, Free Flight  3400), w czym pomógł mu
Tommy Gilstrap. Kiedy po raz pierwszy reedycja tej płyty (Akarma Records) pojawiła się w mych rękach, wzbudziła już przy otwieraniu
dreszczyk emocji. Okładka taka jak w starych winylach, w środku koperta a w niej mały krążek (CD). Kiedy usłyszałem pierwsze
dźwięki utworu "Look at the sun", wiedziałem już, że pieniądze które wydałem na tę reedycję zwróciły się w formie pięknej muzyki.Utwór
ten, na pewno napisany został pod wpływem dokonań spółki Lennon McCartney. Ale czy to żle? Czy prostota i melodyjność, to coś
złego? Wprawdzie granica w tym przypadku jest bardzo cienka i łatwo popaść w pretensjonalność, czy  zwykły kicz, to umiejętność
omijania,  czy wręcz balansowania na ich granicy, jest sztuką. Pozostałe utwory wielokrotnie  zawierają, zarówno w lini melodycznej jak
i aranżacji, schematy lat 60. Kiedy jednak rozpoczyna się drugi utwór płyty (Now She's gone), szybko okazuje się, że grupie Felt nie
brakuje umiejętności instrumentalnych, a  nieco trudniejsze formy z pogranicza rocka progresywnego i jazz~rocka nie są  grupie obce.
Utwór "Weepin' Mama Blues", poza nazwą niewiele ma wspólnego z bluesem. Dominuje ostry gitarowy riff, z masywnym brzmieniem
organów. Tak zwane, "ostre gitarowe granie" pojawia się w kolejnym utworze i na dodatek wcale nie brzmi "staroświecko" (World). Najdłuższym utworem na płycie jest "The Change". I faktycznie utwór zmienia swą "drogę muzyczną" aż trzy razy. Trzecią część tego
utworu, polecam szczególnie wszystkim tym, którzy doceniają grupę Indian Summer,  a szczególnie utwór "Half Changed Again"... czy
słyszycie i czujecie (tak, tak :)  czujecie !) to samo!?  Zakończenie płyty, "Destination" to w pełni dojrzały kompozytorsko utwór, pełen
delikatnych improwizacji gitary i organów. Płyta w pełni godna uwagi i jak najlepszych słów w ocenie. Przemyślana, z  bardzo dobrym
warsztatem kompozytorskim i wykonawczym. Aż szkoda,  że tylko jedna .... Prawdziwa perła muzyki rockowej przełomu lat 60 i 70. Jak zwykle pozostał jednak niedosyt informacyjny. (powyższy tekst napisany został w 2001 roku). W 2007 roku udało mi się uzyskać adres e-mailowy gitarzysty basowego Tommy Gilstrapa. Oto co napisał o działalności grupy FELT.

                                                                                                  Piotr, Myke Jackson i Mike Neel byli przyjaciółmi ze szkoły w Arb, w Alabamie, małym 5 tys. miasteczku, 20 mil na południe od mego
rodzinnego miasta Huntsville. Spotkaliśmy się latem 1969 roku, na festiwalu muzycznym jaki odbywał się w amfiteatrze Monte
Sano w Huntsville. Ojciec Myka był skrzypkiem i bardzo popularnym wykonawcą muzyki country w latach 50 i 60. Także Myke,
był "przesiąknięty" muzycznym biznesem od wczesnych lat. Myke obdarzony był talentem nie tylko w dziedzinie gry na gitarze czy
śpiewu, ale także pisał wspaniałe piosenki i literackie teksty. Szukał on muzyków, z którymi mógł zrealizować swoje artystyczne
marzenia. I tak nasze drogi zyciowe się spotkały. Siedzieliśmy przy stole piknikowym, a on zagrał kilka swoich piosenek. Po ich
usłyszeniu ..."odpłynąłem".  Na festiwalu grało kilku moich znajomych. Wypożyczyłem od nich sprzęt i zagraliśmy nasz pierwszy
publiczny koncert ("World", "Mama Weepin' Blues") dla około tysiąca ludzi. Stwierdziliśmy jednak,  że musimy mieć lepsze
brzmienie. Zaprosiliśmy do współpracy mojego szkolnego przyjaciela, Stana. Po dwu miesiącach prób, mieliśmy repertuar
obejmujący prawie 30 piosenek Myke'a. Usłyszał nas lokalny disc-jokey i zarekomendował nas swojemu znajomu z  Birmingham,
Alabama (to jest jakieś 100 mil od Huntsville),  który miał małe studio nagraniowe. Pojechaliśmy tam nagrać demo. Inżynierowi
który był w studio, tak spodobał się nasz repertuar,  że pozwolił nam nagrywać przez cała noc, pomimo początkowej umowy
wynajęcia studia tylko na 3 godziny.  Udało się nam przygotwać 5 utworów, z potrójnie nagranymi partiami wokalnymi. Już po
tej sesji, spotkaliśmy Alana, który uzupełnił nasze utwory o partie organowe na Hammondzie B-3. Taśmę demo, przekazaliśmy
ojcu Myke'a, który odwiedził kilka wtwórni płytowych w Nashville. Ale jak wiesz jest to miasto nastawione na muzykę country.
Dopiero w małej wytwórni Nashbro / Nasco, nastawionej głównie na muzykę country, gospel, bluegrass, przyjęto nasze taśmy.
W tym czasie firma ta podjęła decyzję, by zacząć wydawanie wykonawców z kręgu muzyki rockowej. Naszą płytę nagrywaliśmy
przez dwa dni w Woodland Sound Studio, które mieściło się gdzieś w południowej dzielnicy Nashville. Nasz producent, Bob
Tubert, dał nam nieograniczoną wolność w nagrywanym materiale muzycznym, pomimo naszego młodego wieku i małej wiedzy
o pracy w studio. Niestety, dwa miesiące po zakończeniu albumu, Myke'a przyłapano za posiadanie niewielkiej ilości "marychy".
Mając 17 lat i mieszkając w Alabamie, w latach 70, dostał przeniesienie do szkoły specjalnej i to spowodowało rozpad naszej
grupy. Wybacz,  ale muszę na razie kończyć, więcej o innych grupach, w następnych listach.                                                                       Tommy Gilstrap, Orange Park, Floryda                                                                                         Czerwiec 2007

Gdy nagrywał płytę, miał 18 lat, tak jak i Tony. Jego przyjaciele, Myke i Stan mieli po 17 lat. Przed wstąpieniem do Felt: Alan Dalrymple grał w
miejscowej grupie Suspended Animation (1968-1969), Myke Jackson w Everyday Lyfe (1968). Dalsze  losy muzyków po rozpadzie FELT:

- Tommy Gilstrap (ur. 20.09.1951) do dziś zajmuje się muzyką. Grał w różnych zespołach wykonujących jazz i pop, a grających na wybrzeżu
                                                   Florydy i Georgia. Od czasu do czasu gra równiż muzykę rockową w nocnych klubach. Po opuszczeniu
                                                   Felt, współpracował z: Mary Wells, Cecil Womack, Eddie Floyd, O.V.Wright oraz jako support dla Archie
                                                   Bell and the Drells, Kenny Rogers, B.J.Thomas. Później założył własną grupę o nazwie COR. Następnie
                                                   współpracował w Nashville,  z studiem RCA/Free Flight oraz jako basista z studiem Tree International Music.
                                                   Obecnie mieszka w Orange Park na Florydzie. Na stałe współpracuje (rok  2010) z grupami: Palmetto Catz,
                                                   Dillinger i JR Roberts Band. Poniżej linki do stron z informacjami o muzyku:

                                                   - strona MYSPACE TOMMY GILSTRAP

                                                   - profil na TALKBASS.COM-TOMMY GILSTRAP

                                                   - zespół PALMETTO CATZ

                                                   - strona MYSPACE JR ROBERTS BAND

- Mike Neel po rozpadzie Felt grał w latach 70, w grupie Myron and the VanDells

- Alan Dalrymple zginął w wypadku samochodowym w połowie lat 70.

- Stan Lee gra jazz w miejscowych grupach, obecnie jest współwłaścicielem firmy Redstone Audio w Huntsville (przy okazji chcę wspomnieć,
                że nie jest to ten sam gitarzysta, który grał w grupie The Dickies)

- Myke Jackson jego dalszą karierę muzyczną, można prześledzić pod niżej podanymi linkami:

                        - oficjalna strona MYCHAEL JOHN THOMASA

                        - strona MYSPACE MYCHAEL JOHN THOMASA

                         - strona  BAD CAT RECORDS - tu znaleźć można informacje dotyczące solowego albumu Mychaela

Na koniec chcę wspomnieć, że w kwietniu 2010 roku ukazało się kolejne kompaktowe wznowienie LP Felt. Tym razem wydane przez firmę
ze Szwecji o nazwie Flawed Gems.