O D I N

Płyta nagrana była w Windrose ~ Dumont ~ Time ~ Studio w Hamburgu we wrześniu 1972 roku.  Na reedycji kompaktowej nie znajdziemy
jednak żadnej informacji  dotyczącej tej grupy, poza lakonicznym stwierdzeniem: "brytyjska grupa rock'a progresywnego; przepraszamy ale większa
ilość informacji nie jest możliwa". Niewiele więcej informacji znajdziemy w "biblii" muzyki rockowej autorstwa V. Joynson'a "Tapestry of
Delight" ("brytyjska grupa  rocka progreswnego która  nagrała swój jedyny album w Niemczech"). Kolejna tajemnicza grupa !? A może tylko brak
zaangażowania wydawców!? Tajemnica  zawsze intryguje.Tym bardziej gdy na srebrzystym krążku znajdziemy kilkadziesiąt minut naprawdę dobrej
muzyki !

Mityczny Odyn, był jednym z głównych bogów skandynawskich, odpowiednikiem anglosaskiego Wodena
i germańskiego Wodana. Był władcą wojny, zwycięstwa oraz poległych w boju wojowników. Napojem Odyna
była poezja, a jej twórcy znajdowali się pod szczególną opieką tego władcy. Swą wszechmocność uzyskał pijąc
wodę ze żródła Mimira, co musił okupić stratą jednego oka. Tym okiem jest słońce. Stąd też przedstawia się go
jako jednookiego starca w błękitnym, niebiańskim, płaszczu. Powyższe dane w dużym stopniu wyjaśniają nam
żródła grafiki okładki. Nawet jednookie kruki to sługi Odyna (Huginn i Muninn ~ myśl i pamięć). W tym miejscu
chcę przypomnieć że  to właśnie grupy rockowe przełomu lat 60/70, zapoczątkowały wprowadzenie elementów
mitologii do swej twórczości. Co obecnie wręcz "karykaturalnie" wykorzystywane jest  przez grupy,"cięższej"
odmiany rock'a. Prezentowny tu zespół, wykonuje  jednak odmienny typ muzyki, który śmiało można zakwali-
fikować do miana rock'a progresywnego.Materiał muzyczny przesycony improwizacjami i zmianami metrum,
przy dość prostych liniach melodycznych w miarę słuchania w pełni przekonuje słuchacza. Wprawdzie czasami
mamy wrażenie drobnych potknięć (strona wokalna "Life is Only"), ale może to tylko moje zdanie. Na najwiekszą
uwagę zasługują dwa utwory, rozpoczynający "Life is Only" i kończący płytę "Clown". Z dwu instrumentalnych
utworów na płycie, szczególną uwagę zwraca "Tribute to Frank" (zainteresowanych kim był tajemniczy Frank,
zapraszam na  kolejną podstronę). Wprawdzie z tekstu (Ja, Ja ..) utworu "Turnpike Lane" niewiele sie dowiemy,
to jest to wspaniały materiał na singiel. Wspomniałem wcześniej o pewnych potknięciach wokalnych, które  grupa w pełni niweluje w akustycznym
utworze "Be the man you are". Główny urok pozornie prostego  utworu "Gemini", znajdziecie w  środkowej jego części, będącego "galopującym"
pokazem umiejętności gry zespołowej. Przy słuchaniu "Eucalyptus" , na myśl przychodzi mi  skojarzenie "nasennego" wpływu jaki ma ta roślina na
misie Koala ale jednocześniejestem daleki od doszukiwania się jakichkolwiek skojarzeń.Reasumując, płyta ciekawa, momentami porywajaca
szczególnie w warstwie instrumentalnej. Kolejna zapomniana  grupa którą z czystym sumieniem chcę polecić i ...
z a p r e z e n t o w a ć; kto wie czy nie jako pierwszy w ś w i e c i e !
                                                                             Drogie Panie, Wielce Szacowni Panowie !
                         Oto przed Wami unikalne zdjęcia i wiadomości (których nie znajdziecie gdzie indziej) o tej wspaniałej grupie